Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΙΤΣΑΣ!

Η σύγχρονη εκδοχή της πίτσας έχει ιταλική προέλευση από τον 16ο αιώνα στη Νάπολη (Ναπολιτάνικη πίτσα ή Πίτσα Μαργαρίτα). Σήμερα, μαζί με τα μακαρόνια (ζυμαρικά/pasta), θεωρείται το κατ'εξοχήν χαρακτηριστικό ιταλικό φαγητό. Η κυβέρνηση της χώρας προστατεύει με νόμο την παραδοσιακή ιταλική πίτσα. Βέβαια, σύγχρονες μελέτες αναφέρουν πως η πίτσα μάλλον οφείλει το σχήμα της στους Πέρσες, οι οποίοι κατά τις εκστρατείες τους έψηναν ψωμί στις στρογγυλές ασπίδες τους. Η σύλληψη όμως της ιδέας της πίτσας (στρογγυλή βάση από ζύμη ψωμιού και επάνω στρώση από τυρί, ελαιόλαδο, λαχανικά και μυρωδικά) πιθανώς έχει ρίζες στην Αρχαία Ελλάδα (!!) όπου το φαγητό αυτό ονομάζονταν πλακούντας και στα Βυζαντινά χρόνια πίττα.

Όλα ξεκίνησαν από την αρχαία Ελλάδα …
Πρώτοι οι Έλληνες είχαν την ιδέα να φτιάξουν ένα στρογγυλό λεπτό ψωμί, για να το χρησιμοποιήσουν σαν πιάτο, το ονόμασαν πλακούντος και το έψηναν με διάφορα υλικά, το προτιμούσαν οι εργαζόμενοι άντρες γιατί ήταν οικονομικό και εύκολα μεταφερόμενο.

Περσική αυτοκρατορία, οι στρατιώτες του Δαρίωνος του μεγάλου οι οποίοι ήταν συνηθησμένοι σε μεγάλες πορίες, έψηναν πάνω στις ασπίδες τους λεπτό ψωμί και έπειτα το κάλυπταν με τυρί.

3ος αιώνας π.Χ.
Ο Porcius Cato έγραψε την πρώτη ιστορία της Ρώμης. Σε ένα σημείο αναφέρει ότι έτρωγαν, λεπτό στρογγυλό ψωμί με ελαιόλαδο, μυρωδικά και μέλι, τα οποία τα έψηναν στην πέτρα.

1ος αιώνας π.Χ.
Ο αρχαίος «Μαμαλάκης» των Ρωμαίων, Marcus Gavius Apicius, άριστος μάγειρας που αγαπούσε το φαγητό τόσο πολύ και αυτοκτόνησε όταν καταστράφηκε οικονομικά από φόβο ότι δε θα είχε χρήματα για να φάει, αναφέρει στο βιβλίο του, σε μια συνταγή του, για βάση από ψωμί στην οποία έβαζε πάνω κοτόπουλο, τυρί, σκόρδο, πιπεριά και λάδι.

16ος αιώνας μ.Χ.
1522 έρχονται οι τομάτες για πρώτη φορά στην Ευρώπη, έτσι οι Ιταλοί προσθέτουν πρώτοι σάλτσα τομάτας και έτσι δημιουργείτε η πρώτη απλή πίτσα.

17ος αιώνας μ.Χ
Η πίτσα έχει αποκτήσει δημοτικότητα στην Νάπολι και ανώτερες τάξεις αρχίζουν να την επισκέπτονται, για να δοκιμάσουν αυτό το φαγητό που τρώνε οι φτωχοί και το φτιάχνουν άντρες που ονομάζονται πιτσαγιόλοι.

18ος αιώνας μ.Χ
Η βασίλισα Μαρία Καρολίνα Λορένα διατάζει να φτιαχτεί φούρνος στο καλοκαιρινό παλάτι, για να μπορεί ο σεφ να δημιουργεί πίτσες για αυτήν και για τους καλεσμένους της.

19ος αιώνας μ.Χ
1889 χρονιά σταθμός στην ιστορία της πίτσας.
Η γυναίκα του βασιλιά Ουμπέρτου 1ου, Μαργαρίτα είχε πάει στη Νάπολι για διακοπές, δεν ήταν δυνατό να μη δοκιμάσει αυτό το έδεσμα, κάλεσε λοιπόν τον πιο φημισμένο πιτσαγιόλο (σεφ πίτσας) Ραφαέλ Εσπόζιτο για να δοκιμάσει τις σπεσιαλιτέ του. 3 είδη πίτσας έφτιαξε εκείνη τη μέρα , η πρώτη με χοιρινό, τυρί και βασιλικό, η δεύτερη με σκόρδο,λάδι και τομάτες και η τρίτη με μοτσαρέλα, βασιλικό και τομάτες (τα χρώματα της Ιταλικής σημαίας) . Η τρίτη πίτσα άρεσε στη βασίλισα τόσο πολύ που έστειλε γράμμα στον πιτσαγιόλο για να τον ευχαριστήσει. Ο Ραφαέλ Εσπόζιτο προς τιμή της βασίλισας ονόμασε την τρίτη πίτσα «μαργαρίτα», ένα όνομα που ακόμα και σήμερα μετά από 117 χρόνια, θα το βρούμε σχεδόν σε όλες τις πιτσαρίες και φυσικά στην πρωτεύουσα της πίτσας, τη Νάπολι.

Η μεγαλύτερη στρογγυλή πίτσα που ψήθηκε ποτέ είχε διάμετρο 37,4 μέτρα!!!